การห่อผลไม้เป็นวิธีการที่ใช้เพื่อป้องกันแมลงมาก่อกวนผลผลิตอย่างหนึ่ง โดยหากจะทำให้ได้ผลนั้น จะต้องทำการห่อให้ถูกต้องในช่วงเวลาที่เหมาะสมกับผลไม้แต่ละชนิด รวมทั้งการเลือกวัสดุห่อผลไม้แต่ละชนิด ซึ่งในบางครั้งการใช้ถุงห่อผลไม้ยังช่วยรักษาน้ำหนักผลของผลไม้ได้ดีด้วย โดยวิวัฒนาการของการใช้วัสดุห่อผลไม้นั้น เริ่มมาตั้งแต่ยุคโบราณที่นำใบตองแห้งมามาห่อผลไม้แล้วนำเชือกกล้วยมามัดทั้งส่วนขั้วและปลายผลเพื่อให้ผลผลิตมีสีสวย มีน้ำมีนวล ขายได้ราคาดี ก่อนที่จะพัฒนามาใช้ถุงกระดาษหนังสือพิมพ์ หรือถุงปูนซีเมนต์มาห่อผลไม้ต่อไป
ในท้องตลาดปัจจุบันจะมีถุงสำหรับห่อผลไม้แต่ละชนิดขายเพื่อนำไปใช้ในการป้องกันแมลง ซึ่งเป็นวิธีที่ง่ายขึ้นแก่เกษตรกรชาวสวน ยกตัวอย่างเช่น ถุงพลาสติกสำหรับห่อผลชมพู่จะมีรูระบายอากาศเจาะไว้ที่มุมถุง ซึ่งระยะเวลาที่เหมาะสมในการเริ่มห่อ คือ ช่วงที่ผลชมพู่เริ่มออกผลและมองเห็นทรงผลเป็นรูประฆัง หากเป็นชมพู่พันธุ์ทับทิมจันทร์ที่เน้นให้มีผลเป็นสีแดงสด ควรเลือกใช้ถุงที่มีบางส่วนเป็นสีใสเพื่อให้แสงผ่านเข้าไปยังผลชมพู่ได้ ส่วนวิธีการห่อผลไม้บางชนิดอาจจะทำแบบสองชั้น คือ ชั้นแรกห่อด้วยกระดาษสีน้ำตาลเพื่อป้องกันแสงแดดแล้วห่อทับด้วยถุงพลาสติกอีกชั้นหนึ่ง ซึ่งมักจะพบได้ในสวนฝรั่ง
สำหรับการห่อผลไม้ขนาดใหญ่บางชนิด จำเป็นที่จะต้องเลือกซื้อถุงขนาดใหญ่เพื่อให้ครอบคลุมตัวผลไม้ได้อย่างมิดชิด และควรเริ่มห่อเมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม ยกตัวอย่างเช่น ส้มโอ ที่ต้องหาถุงกระดาษที่กันน้ำได้ดีและยังต้องระบายอากาศได้ดีอีกด้วย เนื่องจากต้องห่อผลส้มโอไว้ในระยะเวลายาวนานร่วม 5 เดือน รวมทั้งเมล่อนที่ปลูกแบบเปิดที่มักมีแมลงศัตรูพืชก่อกวนมากจะต้องหาถุงกระดาษสีขาวขนาดใหญ่มาห่อไว้
ผลไม้ที่มีผิวบอบบางอีกชนิด คือ มะม่วงพันธุ์ต่างๆ ที่เป็นแหล่งดึงดูดให้แมลงวันทองมาก่อกวน ดังนั้นเพื่อนๆ เกษตรกรจึงเลือกที่จะปกป้องผลผลิตจากแมลงและทะนุถนอมให้ผิวของมะม่วงมีสีสวยไม่ด่างพร้อย เพื่อจะได้ราคาที่ดี ยกตัวอย่างเช่น มะม่วงน้ำดอกไม้สีทองและมะม่วงน้ำดอกไม้เบอร์สี่ ที่เน้นให้สีผิวเป็นสีเหลืองทอง ไม่มีร่องรอยบนผิว มักจะเลือกใช้ถุงคาร์บอนชนิดที่สามารถกันแสงสีดำได้ ส่วนมะม่วงมหาชนกจะเน้นให้ผิวมีสีเข้มจึงต้องการแสงมาก ดังนั้นจึงควรใช้ถุงกระดาษสีขาวที่มีพลาสติกให้แสงผ่านได้ในการห่อ ซึ่งถุงสำหรับการห่อผลไม้เพื่อป้องกันแมลงจะมีตัวเลือกที่หลากหลายทั้งด้านขนาดและอัตราการรับแสงชนิดต่างๆ เอื้อให้เราสามารถควบคุมคุณภาพของผลผลิตได้ดีขึ้น
