ต้นการะเกด เป็นไม้ที่อยู่ในวงศ์เตยทะเล มีถิ่นกำเนิดอยู่ในประเทศฟิลิปปินส์ และกระจายพันธุ์ไปยังแถบออสเตรเลียตะวันตก หมู่เกาะชวา และหมู่เกาะทะเลแปซิฟิกไปจนถึงมลรัฐฮาวายของประเทศสหรัฐอเมริกา ซึ่งส่วนใหญ่เป็นพื้นที่เขตร้อนชื้น เติบโตได้ดีในพื้นที่ราบลุ่มบริเวณชายฝั่งมหาสมุทร รวมทั้งชายหาดและป่าชายเลน เป็นพืชที่ทนแล้งได้ดียิ่งกว่าต้นมะพร้าว แต่หากแล้งจัดจะมีผลค่อนข้างน้อย ชื่ออื่นๆ ของไม้ชนิดนี้ที่เราได้ยินกันคือ ต้นลำเจียกหนู ต้นเตยเล และต้นปะหนัน
ผลไม้จากต้นการะเกดนั้นรับประทานได้ โดยนิยมรับประทานผลดิบหรือนำมาแปรรูปเป็นแป้งได้ โดยผลไม้ชนิดนี้จัดเป็นอาหารพื้นเมืองของมัลดีฟส์ และชนดั้งเดิมของออสเตรเลียยังนำผลและเมล็ดมาใช้เป็นอาหารเช่นกัน ในประเทศศรีลังกานใบการะเกดถูกนำมาใช้เป็นเครื่องปรุงรส ส่วนชาวโพลินีเซียน ใช้ใบทำเป็นเสื่อ เครื่องจักสาน สิ่งทอและหลังคาที่พักอาศัย ดอกตัวผู้ที่มีกลิ่นหอมถูกนำมาสกัดเพื่อใช้เป็นส่วนผสมของน้ำหอม
ต้นการะเกด เป็นต้นไม้ขนาดเล็ก มีความสูงตั้งแต่ 4 เมตรไปจนถึง 8 เมตร มีหนามป้านบริเวณเปลือกของลำต้น ลักษณะของการแตกกิ่งคล้ายกับต้นเตยบ้านแต่มีความสูงมากกว่า มีรากอากาศที่แข็งแรง อวบ มีขนาดใหญ่เกิดตามกิ่งและลำต้นเพื่อหยั่งรากยึดลำต้นกับพื้นอย่างเหนียวแน่น มองคล้ายเสาค้ำยันจำนวนมากรอบลำต้น ใบเดี่ยวสีเขียว เรียบเป็นมัน ใบทรงเรียวยาว ขอบใบหยักเป็นใบเลื่อยที่มีหนามแข็ง ปลายใบมีลักษณะแหลม ม้วนเป็นเกลียว ใบมีความยาวระหว่าง 90-150 เซนติเมตร กว้าง 5-4 เซนติเมตร แตกดอกเป็นกระจุกตั้งขึ้น มองเห็นเป็นช่อยาวที่ปลายยอด แตกดอกปริมาณมาก มีกลิ่นหอมบางๆ ดอกแยกเพศแยกต้น โดยผลไม้ที่เป็นผลผลิตจากต้นเพศเมีย ลักษณะผลจะเกาะกันจนกลายเป็นก้อนกลมขนาดใหญ่คล้ายสับปะรด ผลย่อยเป็นทรงกลมรี สีเหลืองแก่และมีสีแดงตรงกลาง มีก้านยาว เนื้อผลรับประทานได้และมีรสชาติใกล้เคียงกับเนื้อผลของสับปะรด และมีโพรงอากาศอยู่ในเนื้อผลด้วย กลางผลมีเมล็ดประมาณ 2 เมล็ด
การขยายพันธุ์ต้นการะเกด ซึ่งส่วนใหญ่นิยมปลูกตันเพศเมียมากกว่าเพศผู้ สามารถทำได้ด้วยการเพาะเมล็ดและปักชำ ปลูกในดินร่วนปนทรายหรือดินทรายที่ระบายน้ำได้ดี แสงแดดจัด หากแสงแดดน้อยเกินไปอาจจะไม่ออกดอกและผล ทนต่อสภาพน้ำกร่อย ทนต่อความเค็ม ควรตัดแต่งใบที่ไหม้และเน่าออกจากต้น ช่วงแรกที่เริ่มปลูกให้รดน้ำทุกสัปดาห์ แต่เมื่อต้นไม้ตั้งตรงแข็งแรงดีแล้วสามารถเว้นระยะการให้น้ำ โดยจะให้น้ำช่วงที่แห้งแล้งจัดเท่านั้น ส่วนแมลงศัตรูสำคัญ คือ มด และเพลี้ยแป้ง
