ปูม้าเป็นปูที่ได้รับความนิยมในการบริโภคในประเทศจำนวนมาก ไม่ว่าจะเป็นเมนูปูม้านึ่งจิ้มน้ำจิ้มรสเด็ด ยำปูม้า ปูม้าดอง และส้มตำปูม้าที่มักพบเห็นเมนูเหล่านี้ในร้านอาหารทั่วไป เพราะมีเนื้อที่มีรสหวาน อร่อย แหล่งปูมาตามธรรมชาตินั้นมักจะพบได้ในบริเวณป่าชายเลนและชายฝั่งทะเลที่มีหาดทราย แถบชายฝั่งทะเลอันดามันและอ่าวไทยและหาดโคลนแถบปากแม่น้ำ อาศัยสัตว์และพืชขนาดเล็กรวมทั้งซากสัตว์ต่างๆ เป็นอาหาร ศัตรูในธรรมชาติที่สำคัญ คือ ปลากินเนื้อ หมึกและเต่าทะเล
ปูม้ามีชื่อภาษาอังกฤษว่า Blue Swimming Crab เป็นปูที่อยู่ในวงศ์เดียวกันกับกับปูทะเล เป็นสัตว์น้ำที่มีกระดองหุ้มด้านบน ขอบของกระดองด้านข้างจะมีรอยหยักเป็นลักษณะจักรแหลม มีขาจำนวน 5 คู่ โดยคู่แรกด้านหน้าสุดจะพัฒนาเป็นก้ามที่มีขนาดใหญ่และมีคีมจับเพื่อใช้ในการจับอาหารและต่อสู้ป้องกันตัวโดยตัวผู้จะมีก้ามที่มีขนาดผอมเรียวและมีความยาวมากกว่าตัวเมีย ส่วนคู่ที่ 2-4 ใช้สำหรับเดิม และคู่ที่ 5 ที่อยู่บริเวณท้ายสุดจะแบนและกว้างใช้ว่ายน้ำ กระดองมีลายจุดสีขาวแต่งแต้ม เมื่อโตเต็มที่จะอาศัยการลอกคาบเพื่อให้เกิดการเติบโตเพิ่มมากขึ้น เนื่องจากกระดองเดิมมาสามารถขยายได้
ด้วยความต้องการในการบริโภคปูม้ามีเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ทำให้ปูม้าที่พบในธรรมชาติไม่สามารถจะวางไข่และเจริญเติบโตได้ทันความต้องการของตลาด จึงทำให้เกิดการเพาะเลี้ยงปูม้าเพื่อเพิ่มการผลิตให้เพียงพอกับตลาดที่เติบโตขึ้น โดยแหล่งพันธุ์ได้มาจากการจับปูไข่นอกกระดองที่ยังมีชีวิตของแม่ปูจากทะเลซึ่งสามารถหาได้ในทุกฤดูหรือจะใช้ปูไข่นอกกระดองจากบ่อเลี้ยงก็ได้ โดยนำมาเลี้ยงไว้ในบ่ออนุบาลที่มีการปรับสภาพน้ำด้วยออกซิเจนและมีความเค็ม 27-35 ppm และมีอุณหภูมิน้ำประมาณ 27-29 องศาเซลเซียส ค่า pH 8.0-9.0 รอจนไข่ฟักออกมาเป็นตัวอ่อนจึงแยกแม่ปูออกไป บ้างก็ใช้ตับปิ้งที่ถูกหักออกในกระบวนการคัดแยกในโรงงานอุตสาหกรรมมาฟักซึ่งเป็นแหล่งพันธุ์
นอกจากนี้การเลี้ยงปูม้า ยังต้องมีการเพาะเลี้ยงตัวอ่อนไรน้ำเค็มในบ่อคอนกรีต ซึ่งเป็นอาหารสำหรับปูช่วงตัวอ่อนถึงระยะที่เป็นปูเล็ก โดยจำเป็นต้องให้ความสำคัญเรื่องของความสะอาด ปลอดเชื้อโรคและพยาธิเพราะหากไม่สะอาดพอจะทำให้เกิดความเสียหายต่อลูกปูที่อนุบาลอยู่ได้ เมื่อลูกปูเติบโตขึ้นตามระยะจึงปรับเปลี่ยนไปให้อาหารปูประเภทสัตว์ไม่มีกระดูกเพื่อให้ปูมีการเจริญเติบโตได้อย่างเหมาะสมตามพัฒนาการแต่ละช่วงวัย
